Ответы
Ответ:
«Балалы үй - базар, баласыз үй - қу мазар» шағын шығарма.
Қазақ халқы баланы ерекше жақсы көріп, бала десе барын беретін бауырмал халық саналған. «Бала адамның бауыр еті, көз нұры» деген мақал осының айғағы іспеттес. Бала – өмірдің жалғасы, ата – ананың перзенті, отбасының қызығы мен шыжығы. Балалы болып, перзенр сүю – Жаратушының берген сыйы.
Үйге іңгалап сәби келген күннен бастап, отбасының үйреншікті тәртібі мен түгел өмірі толықтай өзгереді. Бір отбасының тұрмыс – тіршілігі осы бір кішкентай періштенің айналасында болады. «Не пайда» атты термеде тіпті «Бұл жалғаннан не пайда, бұзығың шулап жатпаса» демекші, балалы үй қызыққа, қуанышқа, шаттыққа толы екендігі баршаға мәлім. Кішкене сәбидің күлкісінің өзі дүниедегі бар байлықты алмастыра алады десем, артық айтпаспын. Оның әр қылығы шаршағаныңды басып, көңіліңе жылылық ұялатады. Дегенмен, мұндай қуаныштың барлық отбасында бола бермейтіні өкінішті - ақ, әрине. Өмірде баласыз өтіп, сәби иісін аңсау ең үлкен бақытсыздық сияқты. Сондықтан да халық баласыз үйді қу мазарға теңеген болар.
Бала жоқ отбасылар Құдайдан жалбарынып бала тілеп, ар бұл тілектері орындалғанда тіпті қуаныштан жүректері жарылып кетердей күй кешетін болған. «Баламның табанына кірген шөңге менің маңдайыма кірсін» деп, әлпештеп өсірген.