Ответы
Найбольш за ўсіх у апавяданні Васіля Быкава “Жураўліны крык” мяне ўразіў герой Барыс Фішар.
Барыс Фішар – не ваенны чалавек. Ён вучоны, мастацтвазнаўца. І вайна для яго – гэта ненатуральная, невядомая справа. Сваё жыццё ён бачыць у кнігах, у карцінах, у скульптуры. У першы дзень, калі камандзір Карпенка раздае загады, Фішар мімаходам пачытвае кнігу.
Нягледзячы на гэта, ён аддае сваё жыццё за Радзіму мужна і бясстрашна.
Барысу Фішару мінуў трэці дзесятак, калі пачалася
вайна. Побач з васемнадцацігадовым Глечыкам ён здаваўся ўжо сталым чалавекам.
Але жыццёвая рэчаіснасць для яго ўся была ў мастацтве. Маленькім хлопчыкам ён
спрабаваў маляваць сам, але хутка зразумеў, што ягонае прызначэнне – вывучаць
цуда мастацтва. Ён не бачыў іншага сэнсу свайго жыцця. Барыс Фішар не цікавіўся
палітыкай, турботамі штодзённага жыцця. І трапіўшы ў войска, адчуваў сябе
няёмка, няўмела і няўтульна.
Мастак у душы, ён доўга не мог навучыцца хадзіць у нагу разам з іншымі салдатамі, аддаваць чэсць. Вучэнне вайсковай справе знясільвала хлопца.
Аднак, апынуўшыся на фронце, Фішар не здаўся і ніякім чынам не выказаў сваёй абыякавасці да вайны. Наадварот, у ім прачнуўся баец, за Радзіму і за тое, у што ён верыў. Пакуты мастака засталіся ў даваенным часе, і з першага дня ён бездакорна выконваў загады.
Фішар памірае ў канцы аповесці, забіўшы адзінага ворага ў сваім жыцці.