ПОМОГИТЕ ПОЖАЛУЙСТА С ПЕРЕВОДОМ! СРОЧНО НАДО
Қысқы демалыс.
Күн аязсыз, жылы. Ауылды тас жол қақа жарып жатыр . Жол
үстіне шанасын сүйрей шыққан Самат:
- Ойынға мені де қосындаршы , - деп жалынып тұр.
- Сені ме? - деп, өзімен тете Нұржан өтіп бара жатып кілт
бұрылды . Самат жасқана күмілжіп басын изеді .
- Мына
танкімен бе? – деп жаратпай ,
иегімен тұрқы ұзын шанасын меңзеп , мырс етті.
Шаналылар
бірін-бірі қуып , қағып-соғып жатыр. Жол үсті айқай-шу. Ойын қызған шақ. Балалар
ешкімді көзге ілер емес. Нұржан қарсы
келген әжейді қаға-маға өте шықты. Әжей
мұз үстіне жамбастап отыра кетті.
Нұржанның бұл қылығына Самат ұялды. Ол жығылып қалған
әжейді аяп, қол ұшын беруге ұмтылды.
-Әже, - деді Самат қолына жармасып.
-Ой, айналып
қана кетейін баласынан! –деп әжей Саматты бауырына тартып, маңдайынан иіскеп,
бетінен сүйді.
-Әже,
отырыңыз, -деп шанасын көлденең тартты.
-Көсегең
көгерсін, былым! – деп әже алғысын жаудырды.
Самат Нұржан менсінбей
«танкі» деп ойынға қоспаған шананың бір кәдеге жарағанына іштей қуанышты .
- Кімнің
баласы едің? – деді әжей.
- Бегім атамның
баласымын, - деді Самат.
- Ой,
бәрекелді! Атасының аузынан түсе қалғандай ұқсаүын өзінің! – деп іліп ала
жөнелді.
Атасы туралы
жылы сөз естіген Самат шаттана түсті. Көңілі тасып, көзінен нұр төгілген ол
шанасын әжейдін үйіне қарай зымырата жөнелді.
Ответы
Ответ:
Перевод.
Зимний выходной (зимние каникулы).
День не морозный, теплый. Дорога разделяет аул на два. Самат волочил санки за собой и просил взять в игру и его. «Тебя что ли?» его ровесник Нуржан, проходивший мимо, резко обернулся. Самат робко кивнул головой. «С этим танком что ли?» усмехнулся, подбородком указывая на его длинные санки. Те, кто на санках то догоняли друг – друга, то сбивали. На дороге шум – гам. Разгар игры. Дети никого не замечают. Нуржан, проходя мимо, задел локтями бабушку. Бабушка оказалась на льду. Самату было неудобно за такое поведение Нуржана. Ему было жалко поскользнувшуюся бабушку, и он поспешил ей помочь. «Бабушка» - сказал он, хватая ее за руку. «Ой, ты мое солнышко» - бабушка прижала Самата к себе, поцеловала его. Со словами «Садитесь, бабушка» он предложил ей свои сани. «Счастья тебе, сынок» - бабушка без конца благодарила его.
Самат рад, что его сани сгодились, хоть их и не признал Нуржан, назвав «танком» и не взял с собой играть.
«Чей ты сын?» - спросила бабушка.
«Я – сын дедушки Бегима» - сказал Самат.
«Ой, как замечательно! А как ты похож на своего дедушку!» - подхватила бабушка.
Самат обрадовался, услышав теплые слова в адрес своего деда. Окрыленный Самат помчал сани к дому бабушки.