Question

Придумайте сказку на белорусскай мове про у обычную и у нескладовую

Answer 1

Лёг у лесе 
Белы снег. 
І па снезе 
Нехта бег. 
Адмысловыя 
Сляды 
Прывялі мяне 
Сюды. 
Бачу, недалёка 
Гойсае Сарока. 
– Добры дзень, – 
Кажу куме, – 
Падкажы, 
На ласку, мне, 
Хто хадзіў 
Каля хваінаў 
І глыбокі след 
Пакінуў? 
І кума 
За разам раз 
Стракатала 
Мне ў адказ: 
– Я тут днюю 
І начую, 
Я ўсё бачу, 
Я ўсё чую. 
Дзед Мароз, 
Чырвоны нос, 
Падарункі 
Дзеткам нёс. 
Ён спяшаўся, 
Як штогод, 
Каб паспець 
На Новы год! 
Уладзімір Мацвеенка

***
Весялушка-сакатушка 
Нашаптала мне на вушка, 
Што прыехаў Чарадзей 
Весяліць усіх дзяцей. 
З Новым годам ён віншуе, 
Падаруначкі даруе. 
Падарункаў цэлы воз! 
Хто ён, дзеткі? 
– Дзед Мароз! 
Галіна Дашкевіч

Люты холад
Люты холад. 
Сцюжа кружыць. 
Лёд скаваў 
Раку і лужы. 

Першай шэранню 
Сняжынкі 
Беляць 
Хаты і сцяжынкі. 

Трубіць вецер 
Над зямлёю: 
З надыходзячай Зімою! 
Леанід Пранчак

Завіруха
Звонка свішча, 
Вые глуха 
Цёмнай ноччу 
Завіруха. 

Анідзе 
Няма ёй месца. 
То галосіць, 
То смяецца. 

А як стоміцца, 
Прысядзе 
Снежнай гурбаю 
У садзе. 
Леанід Пранчак

На Каляды
Барада, 
Кажух стары, 
Ускудлачаны парык, 

Накладны чырвоны нос: 
Мой дзядуля – 
Дзед Мароз. 

Кій лазовы 
У руках, 
Мех пудовы 
На плячах. 

З хаты ў хату 
Туп-туп-туп. 
Дзед вясёлы 
Тут як тут. 

На Каляды ён 
Штогод 
Водзіць з намі 
Карагод. 

Падарункі дзетвары 
Дорыць 
Добры дзед стары. 

Раз у годзе – 
Усур’ёз – 
Мой дзядуля – 
Дзед Мароз. 

А мінецца Новы год, – 
Ён – 
Звычайны дзед Хвядот. 
Леанід Пранчак

Тры сыны
У зімы тры сыны: 
Снежань, 
Студзень, 
Люты. 
Як адзін – усе яны 
У ільды закуты. 

Снежань снежыць – 
Вецер смешыць. 

Студзень студзіць – 
Сцюжы будзіць. 

Люты вые і лютуе – 
Ад вясны снягі вартуе. 
Леанід Пранчак

Верабей
На дварэ 
Трашчыць мароз. 
Верабей 
На сцюжы змёрз. 

Натапыраны 
Сядзіць: 
Хоча есці, 
Хоча піць. 

Верабейка, 
Верабей, 
Да мяне ляці 
Смялей! 

Я прынёс табе 
Сырок. 
Падсілкуйся, 
Скакунок. 
Леанід Пранчак

Снег
Снег з нябёсаў 
Закружыў, 
Белы свет 
Зацерушыў. 

Белы ганак, 
Белы двор, 
Белы вецер, 
Белы бор. 

Белы вечар, 
Белы змрок, 
Белы 
Юлін кажушок. 
Леанід Пранчак

З горкі
Спрытна 
З санкамі на горку 
Ускараскаўся Рыгорка. 

Горка снежна-ледзяная 
На зімовым сонцы 
Ззяе. 

Баязлівец не рашыцца 
З горкі ўхабістай 
Спусціцца. 

Сеў у саначкі Рыгорка, 
Паляцеў 
З высокай горкі 

Па калдобах 
Праз дзядзінец. 
Наш Рыгор – 
Не баязлівец! 
Леанід Пранчак

Снегавік
Лепім мы 
Снегавіка – 
Цуда-юда – 
Дзівака. 

У яго не рукі – 
Палкі. 
Вочы – 
Вугалю кавалкі. 

Морква – нос, 
А галава – 
Гурба снегу 
І трава. 

На узгорку, 
На прыпёку 
Ён не мерзне, 
Голы. 

Страшны зблізку, 
А здалёку – 
Добры і вясёлы! 
Леанід Пранчак

Белячок
– Зайчык, 
Зайчык-белячок, 
Дзе бяліў свой кажушок? 
З шэрага на белы, 
Фарбаю ці мелам? 

– Я нідзе не фарбаваўся 
Аніякім мелам, 
Проста ў снезе паваляўся 
І зрабіўся белым. 
Леанід Пранчак

Рукавічка
Дзве малыя рукавічкі – 
Дзве маленькія сястрычкі. 

У двары вялікім недзе 
Я адну згубіў у снезе. 

А яна – 
Зусім малая. 
Дзе шукаць яе – 
Не знаю… 

Шчабятлівая сінічка 
Мне прынесла рукавічку. 

– Вось, трымай, – 
Твая прапажа, – 
Мне сінічка з дрэва кажа. 

Дзякуй, 
Любая сінічка. 
Прывітанне, рукавічка! 
Леанід Пранчак

Валёнкі
У Алёнкі, 
У Алёнкі 
Незвычайныя валёнкі. 

І Алёнка – 
Скок-паскок – 
Крочыць з мамай у садок. 
Ранак сонечны і звонкі. 
Рып-рып-рып, – 
Пяюць валёнкі. 

Ледзяшы блішчаць са стрэх. 
Рып-рып-рып, – 
Спявае снег. 
Леанід Пранчак

Разгулялася завея
Перад самым Новым годам, 
За якога за паўдня, 
Разгулялася завея – 
Снегападу нераўня. 

Па усёй па Беларусі 
Несуцешлівы прагноз: 
Моцны вецер, 
Завіруха, 
Галалёдзіца, 
Мароз. 

Не на жарт усхвалявала 
Нас такая навіна. 
Снег са сцежак і дарожак 
Мы зграбалі дацямна. 

Завіхаліся старанна, 
Працавалі усур’ёз, 
Каб да нас на святкаванне 
Не спазніўся Дзед Мароз! 
Леанід Пранчак

Адмарозіў лапкі
Коцік басаногі 
Па сняжку гуляў, 
Адмарозіў лапкі 
І заплакаў: – Мяў… 
Што за дзіва гэта? 
Трэба бегчы ў дом: 
Снег такі халодны, 
А пячэ агнём… 
Іван Муравейка   я незнаю какие сказки бываю я только стихи напиласа