Ответы
Рана раніцай, калі яшчэ цёмна я люблю падбегчы да акна і любавацца выглядам з яго. Вулічную невялікую дарожку, асветленую вулічнымі ліхтарамі, ледзь відаць пухнаты, свежы снег, які ляжыць на голых галінках дрэў і зямлі. Насупраць мяне ёсць іншыя дамы, у іх таксама прачынаюцца людзі і сустракаюць Новы дзень. Люблю паназіраць за людзьмі, якія не паленаваліся ўстаць яшчэ раней за мяне і цяпер выгульваюць сваіх хатніх улюбёнцаў, нягледзячы на дзень тыдня і халодную, чырвонаносую надвор'е.
Днём з акна можна ўбачыць, шмат новага і цікавага: дрэвы ў снежнай футры, на марозным паветры, задумаўшыся апускаюцца сняжынкі.
Здалёк відаць маю ледзяную горку, калі не такая халоднае надвор'е я люблю выйсці паклікаць сваіх сяброў пакатацца разам з імі, патураць яркія хлапушкі і пагуляць у снежкі. На вуліцы ціха, толькі зрэдку даносіцца шум машын. Перада мной цэлы маленькі свет.
Калі Сонца сыходзіць, то на неба прыходзяць зоркі. Яны нібы лямпачкі гірлянды, аблытаў цёмнае неба. Ужо вечар, усе людзі адпачываюць дома, на вуліцу ніхто не выходзіць, толькі сабакі бегаюць па снежных сцяжынках.