Помогите перевести на русский язык
Есте жоқ ерте заманда бидай өз бетімен өседі екен. Бір жылы қуаңшылық болады. Тіршілік үшін жанталасқан өсімдік атаулы Ақ бидайды жан-жағынан қаумалап,
астындағы суды тартып алады. Кейбір бойшаң бұталар күннің көзіне қасақана тұрып
алып, жарық түсірмейді. Сөйтіп, Ақ бидайдың жағдайы күннен-күнге нашарлай береді.
Ақырында өлер халге жетеді. Содан соң олай-бұлай өткен әр түрлі аңдардан жәрдем сұрайды. Үстінен әрлі-берлі қалықтап ұшып жатқан үлкенді-кішілі құстарға жалбарынады. Бірақ оның өтінішіне, мұң-зары на ешкім құлақ аспайды. Енді өлдім ғой деген сәтте,
Ақ бидайға садақ асынған, қолында найзасы бар, аң аулап жүрген Адам тап болады.
Бидай байғұс көзінің жасын төгіл тұрып, Адамға мұңын шағады. Адам ойланып тұрып,
аңырында оның өтінішін қабыл алады. Садағын жерге қойып, найзасын бұтаға сүйей са-
лады да білегін сыбанып жіберіп, іске кіріседі. Ақ бидайдың айналасындағы шөптің барын
қолымен отап, тып-типыл қылады. Олардың бидайға ауыз салып жатқан тамырларын
найзасының ұшымен қопарып тастайды.
Бұлаққа барып тақиясына толтырып су әкеледі. Әлсіреп қалған Ақ бидай мөлдір суға
қанып, бой түзеп, құлпырып сала береді.
Адам да жин-жиі келіп, бидайға қамқор болып жүреді. Қаскөй шөп, тікендерді оның
қасына жуытпай, мезгіл-мезгіл суарып тұрады.
Күзге салым бидай піседі. Баданадай дәндерінің бір түйірін де шашау шығармастан,
Адамға тарту етеді. Адам сыйға алған дәнін бір қыс сақтайды.
Көктем шыққанда ол үйшігінің жанындағы тәуірлеу жерді қопсытып, соған әлгі дәнді
себеді. Жаз бойы арам шөбін жұлып, мезгілімен суарып, баптап тұрады. Ақырында еңбегі
зая кетпей, күзде Адам бір дорба бидай алады. Reлер жылы бір қап, содан соң он қап,
одан соң мың қап, сөйтіп, адамзат бидайды әлденеше миллион қап етіп алатын болды.
Адам мен Ақ бидайдың айырылмас достығы ерте заманда осылай басталған екен.
Ответы
Ответ:
Перевод.
В давние времена пшеница росла сама по себе. Один год выдался засушливым. Все живое, борясь за свое выживание, окружило белую пшеницу и отбирает у нее воду. Некоторые высокие кусты нарочно закрывали солнечные лучи так, что на пшеницу не падал солнечный свет. Таким образом, состояние белой пшеницы ухудшалось с каждым днем. В конце концов она обессилила и была при смерти. Пшеница просит проходивших мимо животных помочь ей, умоляет пролетавших над ней больших и маленьких птиц, но все ее просбы пропускают мимо ушей. И в момент, когда она думает, что пришло ее время, ей встречается охотившийся человек с луком и копьем. Бедняжка пшеница со слезами на глазах рассказывает человеку о своих проблемах. Человек задумавшись, в конце принимает просьбу пшеницы. И поставив лук на землю, а копье в кусты, засучив рукава приступает к делу. Человек начинает начисто пропалывать всю траву вокруг белой пшеницы. Корни трав, что мешали белой пшенице убирает копьем. Приносит воду с родника, наполнив тюбетейку.
Ослабевшая белая пшеница напившись чистой воды, распрямляется и расцветает. Человек часто приходит и ухаживает за пшеницей. Время от времени пропалывает сорняки и вовремя поливает.
Осенью пшеница созревает и не разбрасывая ни одного зерна, дает человеку. Человек хранит полученное в подарок зерно одну зиму.
Весной человек выбрав подходящее место возле своего дома, вспахал его и посеял семена. Все лето он убирает сорняки, вовремя поливает и ухаживает. Наконец, осенью человек получает мешок с пшеницей как вознаграждение своего труда. На следующий год один мешок в год, затем десять мешков, затем тысяча мешков, и человечество теперь может получить миллионы мешков пшеницы.
Так началась неразрывная дружба человека с белой пшеницей в древние времена.