Ответы
Ответ:
Раман «Людзі на балоце» Іван Мел еж прысвячае «бацьку, маці, бацькоўскай зямлі». Гэтымі словамі пачынаецца апавяданне пра людзей Палесся на пераломным рубяжы гісторыі. Сваё крэда I. Мележ вызначае так: «Потым прыйшло жаданне напісаць... кнігу, героем якой быў бы народ, людзі, якіх чамусьці называюць простымі Кнігу, у якой бы цудоўнае жыло ў звычайным, трагізм — у звычайным, вялікае — у звычайным... Мне прыходзілася занава пераасэнсоўваць матэрыял, знаёмы для літаратуры, падаваць як высокую паэзію з'явы, якія мы прывыклі лічыць амаль нявартымі паэзіі».
I. Мележ добра ведаў жыццё, побыт, працу людзей, пра якіх пісаў. Болыпасць герояў «Палескай хронікі» не створаны мастацкай фантазіяй, а ўзяты з жыцця. I. Мележ спасцігнуў сэрцам «унутраны змест» народа — яго душу, яго мову, яго патаемныя думы і няўлоўныя пачуцці. Адбылося арганічнае зліццё біяграфіі пісьменніка з біяграфіяй народа, з якім ён жыў, думы і пачуцці якога былі і ягонымі ўласнымі думамі і пачуццямі.
Раман «Палеская хроніка» — гэта гісторыя жыцця беларускага народа ў 20-я гг. I. Мележ у адзінай натуральней жыццёвай пльіні паказвае побыт, звычаі, норавы людзей, іх працу, заняткі, дае цудоўныя малюнкі палескай прыроды, спалучае грунтоўнае сацыяльнае даследаванне з глыбокім псіхалагічным аналізам. Веска Курані адрэзана ад знешняга свету непраходнымі палескімі балотамі. Гэта адзін з самых глухіх куткоў беларускага Палесся. Людзі жывуць тут, бо яны народжаны жыць, ім трэба змагацца за жыццё. Куранёўцы рупліва і старанна працуюць на сваёй неўрадлівай зямлі, здабываюць нялёгкі хлеб, якога рэдка калі хапае да новага ўраджаю. Выратоўвае балота і лес, дзе можна назбіраць грыбоў і ягад. Не ў кожным двары ёсць карова ці добры конь. Усе прызвычаіліся, што ў Глушака лепшыя надзелы зямлі: «Але такое становішча тут не палохала, людзям на востраве яно здавалася зусім звычайным... Людзям тут трэба было жыць, і яны жылі».
Объяснение: