Ответы
Ответ:
Maktabimiz kutbxonasida.
Bir kuni men do'stimga aytdim:
-Ketdik shahar chetidagi kunbxonaga boramiz , dedim.
Do'stim aytiki:
-mayli men roziman ,dedi
Biz kutbxonaga bordik, u yerdagi kitoblardan o'qidik.
Bu kutubxonaga borishimiz bir yil davom etdi. Men orada bora olmas edim, u esa har kuni borar edi. Kunlardan bir kuni do'stim maktabimiz kutbxonasida biroz tortishib qoldik va keyin u aytdiki: men hozir juda ko'p o'qidim , men sendan aqlliroqman, dedi. Men bo'lsam ham u bilan rosa tortishdim, lekin biz ana shu yerda adashgan ekanmiz. Biz o'zimizni g'azabimizni birinchi qilgan ekanmizki, urushayotganimizni ham bilmay qolibmiz, shunda u bilan shu zahoti yarashdik. Va bundan kelib chiqdi, yani bobom menga va unga aytdi: hech qachon olayotgan bilimingizdan g'ururlanib ketmang, aks xolda doimo ishingiz orqaga ketadi dedi. Shunda biz undan to'g'ri xulosa chiqardik, va yarashib ana shu kurtubxonaga qayta borib kitob o'qishga qaror qildik!