Ответы
Ответ:Адам – саналы тіршілік өкілі. Ол өзін санамен билеп, әр жерге бейімделеді. Бірақ, солай десек те, туған, өскен жер сезімі адам бойынан өшпейді. Айталық, өз жерінен, елінен басқа жерге кеткен адам жақындарын аңсайды. Ол белгілі. Сөйтсе де, жылдар өткен сайын оның сағынышы бәсеңдеп, басқаға көңілі ауа бастайды. Бұл да түсінікті. Ал туған жерді аңсау жылдан жылға өршіп күшейе түседі, мәңгі арманға айналады. Өмірден өксіп өтеді. Сондықтан емес пе, жат жерде өмірден өткен адамның қабіріне елінен бір уыс топырақ әкеп себеді. Сонда туған жер ата анасынан да артық болғаны ма деген ой келеді. Пайымдап қарасақ солай екен.
Сонда бұл қандай күш? Санаға, ырыққа да көнбейтін не құдірет? Шыны солай, негізсіз емес. Шет жерде амалсыз жүрген адамның да елін аңсау сезімі – өлім мен өмір арасы секілді, қиямет қиын, бітпейтін арман. Мәселен, өз елінде, үйінде жүрген жасөспірімге өз ұлтының кейбір әдет-ғұрпы ұнамауы мүмкін, ал енді сол жасөспірім білім іздеп шетелде жүргенде кездейсоқ басқа бір ел өкілі абайсыз әлгі жасөспірімнің ұлтына тиетін пікір айтса, сонда ол ойланып жатпай-ақ, бірден намыстанып, наразылық білдіріп, өз елінің дәстүрін, мәдениетін жақтап шыға келеді. Бұл не? Бұл іште жатқан патриоттық сезім. Ол сезім бірте-бірте қалыптасады. Адам оны сезбеуі де, ойламауы да мүмкін. Бірақ жағдайға байланысты, кейде бұрқ етіп көрініс береді.
Қолданылған материалдарға міндетті түрде www.egemen.kz сайтына гиперсілтеме берілуі тиіс / Любое использование материалов допускается только при наличии гиперссылки на egemen.kz: https://egemen.kz/article/158669-tughan-dger-nelikten-qymbat
© egemen.kz
Объяснение: