Як бы склалася жыццё Свиста пасля вайны(Жураулины крык)
Ответы
Ответ:
Віцька Свістуноў па мянушцы Свіст - "белабрысы,
у расшпіленым шынялі, жулікаваты з выгляду хлопец", па характарыстыцы Пшанічнага, "блатняга і брахун". Чалавек справы, спрытны, бывалы і ўмелы. У юнацтве па дурасці звязаўся са злодзеямі і быў асуджаны, свой прысуд лічыць справядлівым. "Бязглузды я чалавек. .. вось. Шалёны, безгаловы... Было завошта-гэта праўда. Далі пяць-пагадзіўся. Далі б дзесяць - ні слова б не сказаў. Усё б адбыў. Заслужыў атрымаў па справядлівасці. Толькі, ведаеш, не хачу, каб усё жыццё папракалі. Што было, тое прайшло і быльем парасло. Трэба, яшчэ адсяджу, стрываю, толькі без біркі, без ярлыка-чалавек я ж, ярына зялёная... І хоць балда безгаловая, дурань апошні, толькі, думаю, не горшы за многіх іншых-ціхенькіх, роўненькіх... Вось... Пасля вызвалення быў матросам на сейнеры на Далёкім усходзе. Мора, яно прыцягвае - муштруе і не адпускае, як капрызная каханка. Часам, у шторм, прыпячэ, святло белае праклянеш, а калі сціхне, супакоіцца лепшага і жадаць не трэба: прастор, вецер - мілая душа, ярына зялёная. 11 Пры ўсёй сваёй бяздумнасьці валодае сумленьнем і пачуцьцём уласнай годнасьці. Гэтыя якасці і прывялі Свіста добраахвотнікам на фронт. Дзякуючы ім ён, нават застаўшыся без супрацьтанкавага Стрэльбы і без нагляду (камандзір цяжка паранены), не збег, як Пшанічны і Аўсееў, а спыніў танк гранатай, коштам уласнага жыцця. Перавядзі гэта на беларускую і напішы больш распаўсюджана.