Ответы
Ответ:
Аднаго разу, калі я ездзіў на аўтабусе з Мінска ў Брэст, мне ўпадабалася глядзець за вакнамі на прыроду і на людзей, якія праходзілі міма. Якісць дарогаў была добраю, і ўсё было працяглым, зрушэннем.
У адзін момант, аўтабус зрабіў круты замах і я спыніўся ў сярэдзіне красавіка. Імгненна я зразумеў, што што-небудзь стала з машынай, і ўсе пасажыры былі дрэнныя. Я пачаў паглядаць навокал, каб зразумець, што ў гэтым было прычынай.
Пасля некалькіх хвілін, я ўбачыў, што аўтабус вырвалі кола. Цікава было нават дызельны рэжым аўтамабіля, і ўсе нашы спробы пачаць зноў рух былі марныя. Я накіраваўся да ваколлі, каб даведацца, што гэта было, і што можна зрабіць.
У канцы канцоў, мы вынужаныя былі пакінуць аўтобус на краі дарогі і чакаць на аўтобус ад іншай кампаніі, які праходзіў міма, каб давезці нас да нашай пункту назначэння. Гэта была сапраўдная непрыемнасць, але я зразумеў, што гэта быў толькі случай з жыцця, і я проста павінен быў зрабіць лепшае з таго, што мяне ўпаўнаважалі зрабіць.
У канцы канцоў, мы дасягнулі нашага месца прызначэння з невялікім запазданнем, і я зрабіў сваю працу належным чынам. Гэта быў добры ўрок для мяне, што жыццё можа быць неабходна няпрадказальны