. Абай аулына жеткенше асыкты. Анау -
Абай, Абай гой, айналайын-ай! Апасына
айтайыншы, - деді бір улкен эйел. - Бесе,
Телгара fñ... Жаным-ау, мынау... -
Телгара! - деді жас - - эйел. - Абайдын келген хабарын естіп, анасы - Улжан мен эжесі Зере сыртка шыкты. Зеренін ен жаксы керетін немересі - Абай еді.
Онын тілеуін тілеп отыратын. Абай аттан тусті. Ол коп ішінен, ен алдымен, оз шешесін корді. Соган карай журе беріп еді, шешесі: - Шырарым, балам, ар жарында Экен тур... Солем бер! - деді.
Абай экесіне карай тез бурылды.
Экесіне кол беріп амандасты. Экесі: - - Балам, бойын осіп, ержетіп калыпсын!
Бойындай болып біліміН де есті ме? - деді. Тялганды, жауап айтлаганды кешірмейтін эке мінезі Абайга бел- гілі.
Ол сабырмен: - Шукір, эке, Казіреттін
руксатын, фатикасын алып кайттым,
деді. Кунанбай: - - Бар, енді шешелерін жакка бар, амандас, балам! - деді (М.
Зуезов).
Перезкасз текста краткий
Ответы
Ответ дал:
0
Ответ:
Аулына асыға жеткен Абайды қарсы алғандар апасына айтып қуантпақшы болды. Абайдың алдынан анасы Ұлжан мен әжесі Зере шықты. Абай аттан түсіп өз шешесіне амандаспақшы болғанда, анасы аржағыңда әкең тұр , соған сәлем бер,-деді. Абай әкесіне бұрылып, қол беріп амандасты. Әкесі хал-жағдайын сұрады. Абай,шүкір, әке,- деп жауап берді. Әкесі енді, бар , шешелеріңе амандас,- деді.
Объяснение:
Вас заинтересует
1 год назад
1 год назад
1 год назад
1 год назад
2 года назад
2 года назад
8 лет назад