Ответы
Керейхан Аманжоловтың ұсынысымен кандидаттық диссертация тақырыбым белгілі болды. Ол тақырып Ш.Уәлиханов атындағы Тарих және этнология институтында бекітілді. Ғылыми жетекшім болып, кафедрамыздың меңгерушісі, тарих ғылымдарының докторы, профессор Аманжолов Керейхан Рақымжанұлы тағайындалды. Осы институтта «Кеңестік дәуірдегі Қазақстан» бөлімінің меңгерушісі Кеңес аға тақырыбымызды құптады. Оған қоса менің қайдан келгенімді, қандай адам екенімді білмесе де өзінің ағалық, ізгілік қасиетімен тез баурап алды. Оған риза болған мен Кенағаның көңілінен шыға аламын-ау деген оймен әрқашан алдын кесіп өтпей, тек інілік ізеттілік көрсетумен жүрдім. Бұл жағдай бізді онан әрі жақындата түсті.
Бір күні таңертеңгі 8.30-да басталатын сабағыма ертерек барып қалдым. Уақыт ерте болғандықтан оқу ғимаратының екінші қабатының дәлізінде бірен-саран оқытушы мен студент ғана келіп жатты. Ал кафедраның жанында қолында папкасы бар Кеңес ағамыздың тұрғанын байқадым. Лезде шауып барып, қолын алып, хал-жағдайын сұрадым. Сол кезде жылышырайлы, қай уақытта да адам жатырқамайтын Кенаға маған мынадай ақылын айтты.
– Болат бауырым. Неге кандидаттық диссертацияңды қорғауға шықпай жүрсің? Мен сенің жариялаған біраз мақалаларыңды оқыдым. Сол мақалаларыңа қарағанда бір кандидаттық диссертация жұмысы шығады деп ойлаймын, – деді.
Іштей қуанып кеткен мен қай диссертациялық кеңеске қалай барарымды білмей жүргенімді айттым.
Сонда Кенаға ойланып тұрып, Ш.Уәлиханов атындағы Тарих және этнология институтында диссертациялық кеңес бар, сонда келсең болады деді. Сөйтіп, сабақ уақыты басталып, екеуміз екі аудиторияға дәріс оқуға кіріп кеттік.
Кенағаның берген ақылы мен кеңесі маған тыным таптырмады. Қысқа уақыт ішінде жұмыстарымды жинақтап, Ш.Уәлиханов атындағы Тарих және этнология институтына таңертеңмен тартып отырдым. «Кеңестік дәуірдегі Қазақстан» бөлімі орналасқан 3-қабатқа көтерілдім.