Question

Шығарманы мұқият оқып, композициялық құрылымын анықтаңыздар.

Қоңырбөріктің баурайындағы бидайығы мен қымыздығы аралас шөбі шүйгінді жерді атам жыл сайын орып алатын. Басқа жерге барғысы келмейді. Тек сол – Қоңырбөріктің шөбін ғана орады. Себебі ол жер біздің ата мекеніміз ғой. Атамның атасы, бабаларының бабасы... бәрі де сонда көмілген, бәрінің сүйегі сонда қалған... Ескі шаңырақ, ата қоныс. Кішкентай ғана төбешік – Қоңырбөрік! Алыстан қарағанда алып дәу бөркін ұмыт қалдырып кеткен секілді... Биігінде біздің бабаларымыздың зираты. Төмпешік-төмпешік молалар, әйтеуір, бір замандарда пайда болған да, содан бері күтімсіз, қараусыз қалыпты. Ешкім ол жерге бармаған да, баспаған да секілді. Белгі боларлықтай күмбез не қыш там орнатқан да ешкім болған жоқ. Бір өкініштісі – сол. Мына қатқан қара шалдың қаусаған кәрі сүйегін сықырлатып ол зираттарды күтімге алар дәрмені де жоқ қазір.
Атам айтады: «Шіркін-ай, сол зираттарға Самарқандтың көк тасын орнатпасам да, тым болмаса белгі соғып кетер ме едім».
Бұл атамның арманы ғой. Кім білсін, бәлкім, бір замандарда орындалар...
Мен ойлаймын: «Шіркін, ертерек есейсем, Қоңырбөріктің үстіне күндіз күн нұрына, түнде ай сәулесіне шағылысатын бір ғажайып күмбез салғызар едім...»
Қоңырбөрік атам екеуіміз үшін дүниедегі ең қадірлі мекен. Сондықтан да, мына қатқан қара шал – менің атам, шөп оруды сылтауратып Қоңырбөрікке жетуге асығады, және шөп оруға тым ерте, алма ағаштар енді гүлдей бастаған кезден-ақ қамданады. Сондықтан да біз көктемді асыға күтеміз... Қоңырбөріктің беткейінде, жол жиегіне таяу бір түп долана өсетін. Жылда көктемде, атам екеуміз шөп оруға келгенде аппақ гүлдерін ашып құлпырып тұрар еді, бірақ биыл кәрі бұтаның тамыры қураған ба, гүлдемепті

​

Answer 1

Ответ:

Лсдузлвзвхцһащубцьцьущчщсщсьькуьцдвзс