• Предмет: Литература
  • Автор: victoriaakulikovskaa
  • Вопрос задан 3 месяца назад

СРОЧНО!!! Напишите пожалуйста пару стихов( на любую тему) на биларусском языке.

Ответы

Ответ дал: avgust1013
0

Відповідь:

Першыя сняжынкі

Лётаюць, сыплюцца

Зоркі-сняжынкі —

Белыя, лёгкія,

Быццам пушынкі.

Роўна так сцелюцца

Ў вёсцы і ў полі,

Круцяцца, кружацца

Ціха, паволі.

Лётаюць, сыплюцца

Снежныя зоркі…

Будзем на саначках

Ездзіць мы з горкі.

У чаканні зімы

Шэрае неба хмары гайдае

Сумную песню вецер спявае

Рэдка знянацку з-за небасхілу

Выгляне сонца пужліва

Сум і маркота,холад і дожд

Стукае сэрца тужліва

Лісьце зчарнела,травы пажоўклі

Стог адзінокі ў полі стаіць

Песні птушыныя ў лесе замоўклі

Клін запаздалы ляціць

Дзесьці знікае ў малочным тумане

Быццам ляцеў і няма

Хутка знямелую землю накрые

Белаю коўдрай зіма.

Жыцце, без веры ў каханне

Шчаслівым не захоча быць,

Бо сэрцу доўгае чаканне

Не зможа шчасце засланіць.

Апошнія сабраўшы сілы,

Душа захоча з небыцця

Ляцець ў цудоуную краіну:

Краіну казак і жыцця...

Каханне ёсць, у каханні сіла,

Яно з табой на ўсё жыццё,

Жыццё каханне нарадзіла,

І толькі смерць мацней яго!

Пер’ем…

            белым пер’ем высцiлае снег зямлю,

            Я лаўлю яго рукамі і дзіўлюся –

            Снег з мяцеліцаю ў красавіку?!

            Я яму з усмешкай пакланюся….

            Белізной засыпаў вуліц  чарнату,

            Стомленых працяглаю  зімою,

            І карункамі захутаў усю вярбу,

            Шапкі белыя надзеў усім таполям.

            Белы снег сярод красавіка,

            Белым дзівам заглядае ў вокны,

            Лёгкім мільгаценнем матылька,

            Ён павек кранаецца лагодна.

            Час нядоўгі гэтай белізны -

            Мо, да раніцы, яна ўжо растае…

            Напазычыла зіма дзён у вясны,-

            Нас з табою, ну ніяк не пакідае!

АПРЕЛЬСКИЙ СНЕГ

            Пёрышки…

            Белы пёрышки летят, на землю стелются.

            Снег... Ловлю его в ладони, удивленно:

            Чудеса! Метет апрельская метелица…

            И с улыбкой снегу я творю поклоны.

            Снег кокетливо припудрил черноту

            Утомленных зимних улиц. И умело

            В кружева укутал вербы наготу,

            Выдал старым тополям по шапке белой.

            Удивительно! Весной, в апреле – снег!

            Белым роем за окном клубится,

            И, легко-легко касаясь век,

            Мотыльками снежными кружится.

            Жить недолго этой нежной белизне,

            Потемнеет, а к утру совсем растает,

            Отдает весна на время дни зиме,

            Та берет, но все назад не возвращает.

Пояснення:

Вас заинтересует