Question

Тындалым мәтіні.
Ежелден кобыз аспабын кие дарыган адамдар гана ойнай алган. Екiнiн бiрi ойнап кете
алмайтын сыры мен кыры мол аспапты жыраулар мен абыздар, узандар мен баксылар
гана колданган. Халкымызда кобыз аспабын музыкалык инструмент емес, көбінесе
баксы-шамандардын куралы деген пiкiр калыптаскан.
Акку кейiптi бұл аспаптын ыныранып шыккандагы унiнiн адам бойын баурап,
алпыс екi тамырын идiрiп әкететiн тылсым күшi галымдардын әлi күнге танданысын
тудырып жатыр. Үнiндегi ерекшелiктi домбырадагы эндi кобызга салганда
байқауға
болады. Мулде баскаша дыбыспен, унмен шыгады. Қобызда созылынкы дыбыс болган
сон, əн өзгеріске ұшырайды.
Қобыздын бiзге белгiлi наркобыз, кылкобыз, жезкобыз, сазген деген түрлері бар.
Сандай-ак осы катарга оркестiрлер мен ансамбльдерде ойналып жүрген альт, прима
кобыздарын жаткызуға болады. Ішегі жылкынын кылынан жасалатын бул аспаптын екi
iшектiсiмен бiрге - үш, төрт iшектiлерi бар. Бул кобыздардын барлыгы бiр-бiрiнен
өзіндік ерекшеліктерімен өзгешеленедi.
Коныр дауысты сазды аспаптын унi табигатка оте жакын. Онын даусы каскырдын
Ұлыганын, адамнын даусын, желдiн ыскырганын, жебенiн нысанага тык етiп тигенiн,
акку канатынын кагысын, судын сынгырын бере алады. Табигаттын кайталанбас
дыбыстарын айна катесiз бере алатын бұл аспаптын галымдар ушiн жумбагы кеп.
Тутастай бір ағаштан ойып жасау ушiн ұзындығы 70 см, ені 22 см, калындыгы 20 см
агаш алынады. Дыбыстын жангырып шыгуы үшiн бетi жартылай терiмен капталады.
Кобыздын пiшiнi де ерекше мәнге ие. Онын аккудын тулгасына уксап жасалуын
академик Әлкей Маргулан акку кустын киелiлiгмен байланыстырады. Ғалым ежелгi
казактардын аккуды кастерлеп, онын бейнесiн өздерiнiң тотемi еткендiгiн негiзге
алады.

Көмеееек кереек пжпжжп 15 беремтееез только

Answer 1

Ответ:

иьсьтслсоалаиа