Ответы
Ответ:
Әпке образын сомдаған бірден-бір үздік шығарма жазушы-драматург, Мемлекеттік сыйлықтың иегері Дулат Исабековтің «Әпкесі» болып табылады. Шиеленісті түрде жазылған әрі терең философиялық мағынаға ие болғандықтан, әлі күнге дейін осы кітап көп адамның сұранысын тудыратыны анық. «Әпке» – 1970 жылдардың оқиғасы, 1977 жылы жазылып, 1978 жылы М.Әуезов атындағы театрда қойылды. Содан бері сахнадан түспей келе жатыр. Әпкенің еңбегі, өз бақытынан бас тартуы, бауырларына адал болуы, соңында жалғыз қалуы сияқты негізгі оқиғалары қамтылған.
Басты кейіпкер – Қамажай алдынан шыққан қиыншылықтарды көтере білген, бауырларына қамқор болғандығы туралы айтылады. Ата-анасынан жастай айырылған ол – өз өмірін тек бауырларына арнаймын деп, жеке өмірі жайлы ойлауды қояды, оны Қабен атты жігітке: «Қабен ол…ол қиын сияқты, бауырларымды қиып тастай алмаймын, олар әлі мен үшін бала, өздігінен өмір сүретініне күмәнім бар…» деп ұсынысына кері жауап қайтарғанынан білеміз.
Немесе
Шығарманың идеясы арқылы ұлттық мүдде айқын көрініс тапқан. Оны кейіпкерлер тілінен аңғаруға болады. Ең бірінші, Қамажай бейнесінен қазақ әйеліне тән ұлттық мінез (мейірімділік, жан жылулығы, қамқорлық), көрінсе, отбасында ұлттық тәрбиенің берілуін де шығармадан тыс қалдырмаған, мысалы, Тимур үйленем деп шешімін айтқанда, Қамажайдың оған ағаңнан рұқсат сұра деп, үлкеннің жолын кеспеу керектігін ескерткенін айтуға болады. Сондай-ақ көрші әйелдің Қамажайды жұбата отырып, «Келеді ғой. Қара шаңырақ оларды қайда жіберер дейсің» деген бір ауыз сөзінен де талай дүниені санаға түюге болады. Автор ұлттық құндылықтардың бірі «қара шаңырақты» кейіпкер сөзіне арқау ете отырып, ұлттық болмысымызды да сипаттап отыр, яғни жан-жақта қызмет бабымен жүрген бауырлар түптің түбінде әпкесіне міндетті түрде келеді, оған себеп – қара шаңырақтың киесі.