Ответы
Ответ:
Объяснение:
Ішоў 1957 год. Перад намі паўстае старая, знясіленая сумнымі думкамі жанчына, якая непасільна працавала ў полі. Веласіпедыст-паштальён кожны раз як праменьчык надзеі для яе, крыніца добрых навін. Але сына з фронту так і няма, а прайшло ўжо 16 год у чаканні. У ноч перад днём нараджэння сыночка ёй сніцца сон: ён вярнуўся, але вярнуўся душой, а не целам. Няма ні рук, ні ног. На раніцу ў роспачы жанчына спяшаецца на гэтую дарогу, якая стала сімвалам вяртання сына. Не сустрэўшы яго на шляху, яна накіроўваецца ўсё глыбей і глыбей. У лес. Там бачыць помнік, прысвечаны тым, хто не дайшоў да Берліна. Але яго імя там няма. Бедная жанчына так і застаецца сам-насам з нявызначанасцю і бясконцымі пакутамі, адмовіўшыся ад клічу дачкі.
Ответ:
там было написано о ране